|
 'Molim vas da objavite moj demant, jer ste objavili netačne podatke, a moj emotivni nastup prikazali kao pretnju i vređanje i time ugrozili ugled koji, kao dugogodišnji član ULUS-a i humanista, imam u Beogradu i Srbiji.
Nisam član ni jedne stranke niti organizacije, osim esnafskih (Udruženje Likovnih Umetnika Srbije). Nisam slikar sa Kosova, nisam izbeglica, nisam predvodio nikakve demonstracije. Na izložbu sam došao na poziv svog bivšeg đaka. Ja sam beogradski slikar, a tako sam se i predstavio na otvaranju izložbe. S' obzirom na moj dvadesetogodišnji rad sa decom izbeglica iz Bosne, Hrvatske, decom bez roditelja, ratnom siročadi i, poslednjih godina, decom u srpskim enklavama na Kosovu i Metohiji, bio sam zatečen i zaprepašćen da u Centru za kulturu Stari Grad, gde je nekad bio centar okupljanja dece izbeglica, gostuje postavka politički provokativne izložbe čiji je jedini cilj izazivanje javnosti.
Izašao sam iz galerije ogorčen i tužan, a onda sam video kamen koji me je podsetio na ne tako davno kamenovan autobus srpske dece iz Orahovca. Iz Orahovca, odakle je Jašari u jednom danu odveo stotinu muškaraca i svirepo ih pobio. To me je navelo da i ja napravim svojevrsni performans. Poneo sam taj kamen kao simbol destruktivnosti i svireposti kosovskih Albanaca. Iskoristio sam svoje demokratsko pravo i zagarantovanu umetničku slobodu da izrazim svoje mišljenje.
Moje mišljenje je:
Apsurdno je organizovati izložbu tako što se dva sata pre otvaranja izložbe zatvore sve ulice i prolazi koridorima policije da bi se sprečila publika da dođe.
Apsurdno je da se u vreme demokratije ne dozvoljava javna reč i individualna misao. Bio sam sprečen da kažem i privođen od strane policije.
Apsurdno je da se fotografija jednog zločinca vrednuje na jednoj strani kao umetničko delo, a da se na drugoj strani iste takve fotografije proglašavaju zlom i provokacijom.
Apsurdna je dosadašnja cenzura na moj demanti i tumačenje događaja na televiziji bez razgovora sa akterima.
Potpuno su mi nepoznati ljudi koji su pocepali Jašarijevu sliku, kao i većina mladih koja se tamo okupila.
Nisam imao nameru da sprečim Borku Pavićević da govori (mene su, uostalom, priveli, pa je mogla da govori koliko god hoće), nego je moj utisak da posle mene nije imala šta da kaže.
Stoga vas molim da objavite ovo moje pismo i pozivam na javno suočavanje sa organizatorima izložbe, jer bih imao još mnogo toga da kažem o deci ograćenoj bodljikavom žicom u Orahovcu, u Velikoj Hoči u srcu Srbije.
Podaci iz biografije:
Zovem se Zoran Čalija. Otac Ognjena i Milice. Rođen sam u Skoplju 1963. godine, osnovnu i srednju školu, kao i Fakultet likovnih umetnosti završio sam u Beogradu. Član sam ULUS-a od 1989. god. U statusu sam slobodnog umetnika od 1994.godine. Od 1989. godine volontiram u Domu za nezbrinutu decu ''Jovan Jovanović Zmaj'', gde sam osnovao pozorište ''Čarlina'', slikarski atelje, galeriju, zoološki vrt. Od 1991. godine neprestano radim sa decom izbeglica iz Hrvatske, Bosne, sa Kosova i Metohije. Osnovao sam dečje pozorište u Pančevu, s čijom predstavom je početkom 2001. god. napravljen prvi most sa muslimanskim delom Sarajeva. Od 2001. obilazim decu na Kosovu u srpskim enklavama (logorima za Srbe u 21. veku), gde im nosim pisma od dece iz Beograda. Pokretač sam ''Ratnog ateljea'' ULUS-a u vreme bombardovanja i inicijator ''apela'' ULUS-a svetskoj javnosti za zaustavljanje rušilackih demonstracija na Kosovu i Metohiji, u martu 2004. Jedan sam od osnivača aukcione izložbe ''Zvona Metohije'' za obnovu porušenih manastira na Kosovu i Metohiji.
Radio sam sa decom različitih rasa, naroda i narodnosti, različitih vera i ubeđenja. Nikad nisam pravio razliku između njih.
Radna biografija
Samostalne izložbe:
1993.Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, salon aktuelnosti,izložba slika, crteža, instalacija
1995.Beograd, „Veselin Masleša“
1996.Beograd, “Šumice“
1997.Beograd, “Đuro Salaj“
2003.Ruma, “Kulturni centar“
Grupne izlo ž be:
1987. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, crteži i mala plastika
1990. Beograd, „Galerija ULUS“, novi članovi
1990. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Jesenji salon
1991. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Prolećna izložba
1997. Beograd, „Veselin Masleša“
1999. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Ratni atelje
2000. Beograd, „Muzej istorije Jugoslavije“
2000. Beograd, „Muzej 25. maj“
2001. Kragujevac, „Galerija stari zeland“
2001. Beograd, „Kuća Đure Jakšića“
2001. Beograd, „Galerija 23“
2002. Beograd, „Kuća Đure Jakšića“
2002. Beograd, „Galerija 23“
2003. KiM, „Velika Hoča“
2004. Beograd, „Galerija ULUS“
2004. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Apel
2005. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, crteži i mala plastika
2005. Šabac
2006. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Jesenji salon
2006. Beograd, „SKC“ , Majska izložba
2006. Aleksinac, „Galerija centra za kulturu i umetnost
2006. Beograd, Paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Zvona Metohije
2006. Beograd, „Centralni dom vojske Srbije“ , Zvona Metohije
2007. Yangon , Myanmar , „Nacionalni muzej“ , Savremena srpska umetnost
2007. Beograd, „SKC“ , Majska izložba
2007.Pančevo, bijenale crteža
2007.Beograd, “Paviljon Cvijete Zuzorić”, Jesenji salon
Zoran Čalija, akademski slikar
12.2.2008. Beograd |
.jpg)
